میانجیگری در نظریه و عمل
میانجیگری بینالمللی
نزاع و درگیری از قدیم ترین شکلهای رایج روابط میان دول و کشورها در تاریخ بوده است. تضاد منافع، اصلیترین علت بروز مناقشات میان کشورهاست. با توسعۀ دانش بشر در قرون اخیر، ابزار و تاکتیکهای جنگی نیز پیشرفت بسیار نموده است. بدین ترتیب پس از پایان دو جنگ جهانی برای جلوگیری از آسیبهای جانی و مالی، یک مفهوم جدید تحت عنوان «میانجگیری» در بخش سیاست خارجی دولتها به وجود آمد. منظور از این مفهوم تلاش کشورها برای جلوگیری از بروز یاادامۀ اختلافات میان کشورهای متخاصم است. این امر بیتردید برای دولت میانجی نیز منافعی را در بر دارد. مؤلف در کتاب حاضر ضمن تبیین مفاهیم نظری و سیاسی مربوط به اختلاف و مناقشه، مباحثی را در باب شیوههای حل مسالمتآمیز اختلافات بینالمللی، مبانی نظری مربوط به میانجیگیری، روشهای کاربرد میانجیگیری در مناقشات، اصول و مبانی میانجیگیری دولت اسلامی و ... به همراه یک نمونه از مسئله میانجیگری در میانجگیری ایران در مناقشۀ قره باغ و تاجیکستان را مطرح میسازد.