گذری بر فلسفه آموزش و پرورش
آموزش و پرورش - فلسفه
فلسفه به معنای دوستدار دانایی است. این واژه هم خاستگاه و هم مقصد فلسفه را روشن میکند. خاستگاه فلسفه، عشق و مقصد آن شناسایی و به عبارت دقیقتر، شناسایی ذات چیزها یعنی رسیدن به روشنایی است. در یک تقسیمبندی میتوان فلسفه را در سه سطح نظری، دستوری و تحلیلی بررسی کرد. فلسفۀ نظری طریق تفکر به شیوۀ منظم دربارۀ هرچیزی است که وجود دارد. فلسفه دستوری در صدد تعیین معیارهایی به منظور ارزشها، داوری دربارۀ کردار و شناخت قدر هنر است و فلسفۀ تحلیلی، توجه خود را بر کلمات و معنا متمرکز میسازد. فلسفۀ آموزش و پرورش چیزی جدا از این موارد نیست، فقط با کمی تاکید است. برای مثال زمانی که توجه به علم است، فلسفۀ علم و زمانی که بررسی حقوق است، فلسفۀ حقوق میشود و هنگامی که تربیت را بررسی میکنیم فلسفۀ آموزش و پرورش یا فلسفۀ تربیتی خواهد بود که خاستگاه فلسفۀ آموزش و پرورش همان فلسفۀ محض است. فلسفۀ آموزش و پرورش به ما میآموزد که چگونه دنیا را برای خود بسازیم و از آن بهره بگیریم. کتاب حاضر در سه فصل به فلسفۀ آموزش و پرورش، «مبانی اصول آموزش و پرورش» و «فلسفۀ تعلیم و تربیت در اسلام» اختصاص یافته است.