سبد سفارش شما خالی است!

در کتاب گفتمان‌های اسلامی و غربی توسعه سیاسی در تاریخ معاصر، ایران همواره به عنوان دو گفتمان اصلی و رقیب مطرح بوده‌اند. گفتمان اسلامی، شاخص‌ترین گفتمان بومی است که دال مرکزی آن خدامحوری و دال‌های شناور آن، مردم‌سالاری دینی و پیوند دین و سیاست است. گفتمان غربی توسعه سیاسی نیز اصلی‌ترین گفتمان غیربومی است که دال مرکزی آن، اومانیسم و گام‌های شناور آن سکولاریسم و لیبرال مردم‌سالاری است. تحلیل تطبیقی این دو گفتمان با روش تحلیل گفتمان لاکلا و موفه نشان می‌دهد اشتراک نسبی در دال‌های شناور آن‌ها وجود دارد، اما بین دال مرکزی دو گفتمان اسلامی و غربی افتراق بنیادین دیده می‌شود.