بررسی جامعهشناسی فرهنگ خوراک در ایران در دورنمای گفتمان توسعهی پایدار
همانگونه که ادبیات، فلسفه و علم مقولههایی فرهنگی هستند، خوراک نیز مقولهای فرهنگی است. از شیوة نگاه ساکنان بخشهای مختلف کرة خاکی معلوم میگردد، هنر بهرهگیری از مادههای غذایی که خداوند در طبیعت قرار داده، همهجا یکسان نیست. از نکات مهم کتاب حاضر این است که از یک سو نگاهی به تناسب بدن انسان با نوع غذاهای مصرفی او دارد و مشخص میکند که اصولا بدن انسان با رژیم گوشتخواری که سوغات فرهنگ غربی است، سازگار نیست و تمدنهای بزرگ تاریخ از جمله کشورهایی نظری چین، هند و ایران، در کنار غذاهای مصرفیشان، بر دانههای گیاهی تکیه داشتهاند. اما رژیم غذایی حاکم فعلی بر جهان، بر گوشت و گوشتخوار استوار است و رهآورد این تغییر فرهنگی، بیماریهای متعدد است که در گذشتههای دور یا وجود نداشتهاند یا در این سطح، همهگیر نبوده است. از سوی دیگر در کتاب به فرهنگ جامعه و نقش دینی و آیینی خوراک در فرهنگهای مختلف پرداخته میشود. از رهگذر این نگاه نمایان میشود که ساسانیان و در پی آن عباسیان در ایران در چه آیینها و مراسم مذهبی و اعتقادی به خوراک توجه ویژه داشتهاند و این توجه چهقدر دقیق و حسابشده بوده است. فرهنگ خوراک در دورنمای توسعة پایدار از دیگر بخشهای کتاب است.