سبد سفارش شما خالی است!

این که بومی شدن نقد در جامعه ایرانی تا چه اندازه ضرورت دارد، سئوالی است که امروزه نه تنها در جامعة ما، بلکه در اکثر کشورهای صاحب‌نام و دارای فرهنگ و هنر آسیایی (شرقی) مانند مصر، هند، چین و ژاپن نیز مطرح است. ضرورتی که به ویژه از زمان طرح و انتشار آراء و اندیشه‌های متفکرانی هم‌چون «مارشال مک دومان» و «دیوید رایزمن» در ارتباط با مقولة جهانی شدن، شدت بیش‌تری یافته است و از سال 1990 میلادی به بعد، یعنی پس از فروپاشی بلوک شرق و اتحاد جماهیر شوروی دو موضع به طور کامل متفاوت منفعلانه و فعال یا مثبت یافته است. در شرق نیز، کشورهایی نظیر ایران فعالانه این مقوله را به چالش کشیده‌اند؛ چالشی که دستاورد آن در عرصه‌های مختلف آشکار است. از این رو و به تبع این چالش، حوزه‌هایی مانند حوزة فرهنگ و هنر در تحقق اهداف و وظایف خود، زمینه‌های این چالش را از طریق برگزاری همایش‌هایی نظیر همایش هم‌اندیش نقد و هنر به شکل اختصاصی فراهم آورد؛ زمینه‌ای که در آن می‌توان از طریق جمع‌آوری آرای گوناگون، مسیر مقتفی خود را به منظور استقرار عناصر مدرنیته طی کرد. مجموعة حاضر حاوی مقالات پنجمین همایش «نقد هنر» در خصوص ضرورت نقد بومی و راه‌کارهای دست‌یابی به آن است. عناوین برخی مقالات عبارت است از: نقد تئاتر در هند: سنت‌ها و چالش‌ها؛ پرسش از نسبت نقد جدید با هنر بومی؛ زیبایی‌شناسی تلویزیون از آغاز تا امروز؛ نقد بومی و بایسته‌های فرهنگی؛ و نقد دیباچه‌ای در سنت ایرانی بررسی پیرامتنی و فرامتنی نسخه‌های هنری.