سبد سفارش شما خالی است!

در کتاب حاضر، نویسنده از خودش به‌عنوان نوعی راوی خودآگاه استفاده می‌کند و از ابتدا تکلیفش را با خواننده روشن می‌کند. نویسنده با نیمه‌تمام گذاشتن روایت‌های داستانی و با بهره‌گیری از چند راوی تلاش می‌کند یک ضد رمانِ چندلایه خلق کند. در این کتاب، نویسنده بیشترین بهره را از قصه‌های عامیانه و افسانه‌های ملی برده است. او با گنجاندن این قصه‌ها در ساختاری پیچیده و مدرن، جذابیتی خاص در فضایی بومی به کتابش بخشیده است. نویسنده در این کتاب، با آن‌که تا پایان، در پی قهرمان یا ضدقهرمان برای رمانش می‌گردد و آن را ناتمام می‌گذارد، امّا انگار با یکی از دعاهای «شیخ محمود»، خواننده را سحر و جادو می‌کند.