تمنای نگاه
شعر فارسی - قرن 14
شاعر در((تمنای نگاه)) سرودههایی از این دست به نظم کشیده است :هست نگاه تو تمنای ما/ رد مکن از لطف تقاضای ما/ پرده ز رخ برفکن و گو سخن/ تا که شود حل معمای ما/ قبله حاجات بود روی تو/ نور بیفشان به مصلای ما/ روشنی دیده عاشق تویی/ شاد نما این دل شیدای ما/ بر دل بیمار نظر کن ز مهر/ ای تو شفابخش و مسیحای ما/ مستی عشقش شود از حد فزون/ هر که خورد باده ز مینای ما/ در صدف سینه نهان مهر تست/ گوهر عشق است به دریای ما/ گردش ایام ز ایمای توست/ عشق تو نور ره عقبای ما/ تا ابد از غیر تبری کنیم/ بر تو و مهر تو تولای ما/ ((فاضل)) اگر خویش مهیا کنی/ دوست زند خیمه به صحرای ما .