هوای تازه (1): جشن گل سرخ، نسخه جعلی مجموعه رباعیات منسوب به خیام (فصلی برای ارجنامه مجتبی مینوی)، تداوم بیسوادی ...
نخستین شماره از مجموعهی "هوای تازه"، حاوی مقالاتی است ادبی که عناوین آن بدینقرار است: "جشن گل سرخ" که در خصوص مراسمی است که مردم ایران تا زمان صفویان برای شگون در آغاز هر ماه، طی جشنی، برگزار میکردند. نویسنده در مقالهی بعد، برخی نسخههای جعلی را معرفی و بررسی میکند که در زمان و تاریخهای متفاوت برای خدشهدار کردن میراث علمی و فرهنگی ایران نوشته شده و به خیام نسبت داده شده است. در مقالهی سوم با اشاره به اشتباهی که یکی از فرهنگنویسان کمدانش در قرن دهم هجری در رونویسی از آثار قدیمی کرده و معنای کلمهای را به طور کلی عوض نموده، به بیسوادی و کمسوادی برخی افراد و تداوم اشتباه آن در سالهای بعد اشاره شده است. در بخش بعدی نامهای از رحیم رضازادهی ملک خطاب به ایرج افشار نوشته میشود که طی آن از عدم حضور خود در جشنی که به فعالیت اعطای جایزهای به آقای "پرفسور دکتر ریچارد فرای" برگزار گردیده، عذرخواهی میکند و آن را نشانهی اعتراض خود و شماری از افراد مانند خود به این جشن میداند. مقالهی پایانی کتاب نیز تحت عنوان "مهجوری و مشتاقی"، شرح حال شخصی به نام "فضلالله رضا" است که در دومین همایش چهرههای ماندگار سال 1381 به عنوان چهرهی ماندگار در رشتهی تخصصی مهندسی برق و مخابرات برگزیده شده است، در این مقالهی اعتراضی، به اعطای این جایزه و حتی نوع مدرک وی اعتراض گردیده است.