سبد سفارش شما خالی است!

«بریوس» به همراه پدر و مسافران دیگر سوار بر کشتی شد. او در کشتی، پیامبر خدا ـ یونس (ع) ـ را دید و دور از چشم پدر بت‌پرستش با آن حضرت مانوس شد. حضرت یونس سی‌سال بود که به راهنمایی مردم مشغول بود اما مردم دعوت ایشان را نپذیرفته بودند و حضرت یونس که امید به هدایت آن‌ها را از دست داده بود آن‌ها را ترک گفته بود. اما نگران بود که خداوند خشمش را بر آن مردم فرود آورد زیرا هنوز آنها را دوست می‌داشت. چند روز از سفر کشتی بر دریا می‌گذشت که ناگهان یک وال بزرگ به نام «غول‌پیکر» به قصد انتقام‌جویی راه را بر آنها بست. ساکنان کشتی تصمیم گرفتند یک نفر را جلوی وال بیندازند تا بدین‌ترتیب کشتی فرصت عبور بیابد. قرعه به نام حضرت یونس افتاد. به خواست خدا حضرت یونس، بدون آن که آسیبی ببیند چندروزی را در شکم وال سپری کرد. چندین روز بعد غول‌پیکر به سمت ساحل رفت، ناگهان دهانش باز شد و حضرت یونس از آن بیرون افتاد. یونس (ع) به شهر و میان قوم خویش بازگشت و مردم به پیروی از ایشان پرداختند. در سایۀ حکومت خدایی حضرت یونس خوشبختی به مردم شهر رو آورد و تجارتشان رونق بیش‌تری گرفت. یونس نیز باقی عمر در آن شهر ماند و به مردم خدمت کرد. وال و تمام حیوان‌های دریا نیز با مردم شهر دوست شدند و هرماه به کنار ساحل و به دیدار حضرت یونس می‌آمدند. کتاب حاضر جلد هفتم از مجموعۀ «قصه‌های حیوانات در قرآن» است.