سبد سفارش شما خالی است!

در زبان متعارف و ادبیات، واژگان بسیاری که حوزة معنایی مشترک میان آنها، عنصر خنده و شوخ‌طبعی است، به طنز و طنزپردازی نظر دارند، از آن جمله است واژگان طنز، طنازی، شوخ‌طبعی، مزاح، هزل، هجو، مطایبه، کنایه، طعنه، نقیضه، جوک، لطیفه، فکاهه و... در ادبیات؛ و واژگان استهزاء، افسوس کردن، بذله، مسخرگی، سخریه، شوخی، تماشا، تقلید، مسرت، مضحک، لاغ، لوده، گواژه، دلقک و ترکیبات خنده ـ لبخند، گلخند، ریشخند، زهرخند و... در زبان متعارف فارسی. نگارنده در این کتاب ضمن تعریف و دسته‌بندی واژگان کلیدی طنز به رویکردهای زبان‌شناختی به شوخ‌طبعی، درآمدن بر شناخت طنز پرخاشگرانه، و درآمدن بر اصول و مبانی ترجمة شوخ‌طبعی، طنز و لطیفه اشاره می‌کند. در پایان نیز به مرور واژگان طنز در فرهنگ‌ها و عرضة خلاصة برخی پایان‌نامه‌ها دربارة طنز به نقل از سایت دفتر طنز حوزة هنری می‌پردازد.