سبد سفارش شما خالی است!

پژوهشی جامعه‌‌شناختانه بر انواع «جریان روشنفکری» در ایران قبل از انقلاب اسلامی است. نویسنده پس از طرح مباحث مقدماتی، در فصل اول مفاهیم دین و روشنفکری را با توجه به معنای لغوی و اصطلاحی و باطرح چارچوب مفهومی آن تبیین نموده و در فصل دوم، ابتدا، پس از بیان خاستگاه تاریخی و اجتماعی آن در ایران،به شناسایی جریانات آن پرداخته است. مولف در فصل سوم، نخست تعریف عالمان دینی و اقسام آنان را در دستور کار خود قرار داده و سپس خاستگاه تاریخی و اجتماعی عالمان دینی را بررسی نموده و در ادامه پس از تفکیک و انتخاب نمونه‌هایی از شخصیت‌های علما و روشنفکران، موضع آنان در برابر جریانات روشنفکری نسل اول را روشن کرده است. وی در فصل چهارم به یافته‌های تحقیق اشاره نموده و در فصل پایانی نتیجه‌گیری و چند ضمیمه را گنجانده است.