سبد سفارش شما خالی است!

کتاب حاضر، پژوهشی است که در آن مؤلف به بررسی یکی از عناصر اصلی مدیریت بحران یعنی ارتباطات سازمانی پرداخته است. جامعه آماری این پژوهش، شرکت ملی پخش فرآورده‌های نفتی ایران در منطقه تهران است. مدیریت بحران در این شرکت از اهمیت زیادی برخوردار است. این پژوهش بر اساس داده‌های جمع‌آوری شده در نیمه دوم سال 1385 و اوایل سال 1386 از نمونه‌ای متشکل از 91 نفر از مدیران و کارشناسان شرکت ملی پخش فراورده‌های نفتی ایران منطقه تهران، انجام شده است. نتایج پژوهش نشان می‌دهد که بین ارائه انواع اطلاعات ازجمله دسترسی به اطلاعات بهنگام، صحیح، مناسب، کامل و سریع و همچنین کانال‌های ارتباطی و مدیریت بحران رابطه معنی‌داری وجود دارد؛ اما بین شاخص بازخور و مدیریت بحران رابطه‌ای وجود ندارد.