سبد سفارش شما خالی است!

از آن‌جایی که وسایل ارتباط جمعی از جمله رادیو، تلویزیون، روزنامه‌ها و آموزش فراگیر در سطح کشور و نقد زبان فارسی رسمی در کلیۀ امور زندگی، امکان بقای گویش‌ها و زبان‌های محلی را روز به روز کم‌تر می‌کند، حداقل وظیفۀ زبان‌شناسان آن است که در راستای احیا و حفظ گویش‌ها و یا دست کم ثبت و ضبط آن‌ها کوشش به عمل آورند تا از نابودی واژگان و خصوصیات زبانی آن‌ها جلوگیری شود. زیرا که این امر می‌تواند نقش مهمی را در حفظ میراث فرهنگی، غنی‌سازی زبان فارسی، بازسازی و چگونگی تحول زبان‌های کهن به میانه و نو و حل بسیاری از مشکلات واژه‌سازی (به جای وام گرفتن واژه از زبان‌های دیگر) و دستوری زبان فارسی ایفا نماید. موضوع اصلی این پژوهش، بررسی و شناخت اجمالی گویش کازرونی و مقایسه و تطبیق برخی از واژگان آن با زبان‌های دیگر به ویژه ایرانی باستان و فارسی میانه است. این گویش از گویش‌های مربوط به زبان‌های غربی ایرانی و از شاخۀ جنوبی آن است و امروزه در آن برخی از مشخصات و خصوصیات آوایی و واجی دورۀ فارسی میانه را می‌توان مشاهده نمود. در این پژوهش ضمن معرفی موقعیت جغرافیایی و تاریخی مکان این گویش، دستگاه واجی و ساخت دستوری گویش مذکور بررسی شده است. بخش دیگری از این تحقیق متن واژه‌نامه خواهد بود که دربرگیرندۀ حدود 270 واژۀ بررسی شده از گویش رسمی است. در این بخش، ریشۀ ابی و معادل‌یابی این واژگان در زبان‌های غیرایرانی و ایرانی میانه و کهن و نیز دیگر زبان‌ها و گویش‌های ایرانی مورد توجه بوده است.