باغ ترانه: گزیده اشعار
شعر فارسی - قرن 14
«ایرج قنبری» در سال 1339 چشم به آوازهای «چشمه کیله» و عطر کوچهباغهای سیاورز تنکابن گشود. اولین زمزمههای شاعرانهاش با تولد نارنجها و بالنگها در سال 1355 بود. همدلی و همنفسیهای شاعرانی چون محمدجواد محبت و ناهید یوسفی چشمهایش را به روی دنیایی گشود که بعدها نام شعر به خود گرفت. پنجرههای شعر او عبارتاند از: راه دریا؛ بیقراریها؛ یاسهای سرگردان؛ فصل عاشقی؛ شعر امروز تنکابن؛ و شعر پایداری. مجموعة حاضر شامل اشعاری از وی در قالب نیمایی، سپید، ترانه و... با موضوعاتی چون «عشق»، «حسرت»، «امید» و «غم» است. عناوین پارهای از شعرها عبارتاند از: درخت؛ حماسه؛ فریبا؛ فصل سترون؛ سفر؛ آه فردای بلند؛ بوی آفتاب؛ چشمها، چکیدة رنج؛ ای بهار همیشه؛ کلید دل من؛ در خلوتی مطلوب؛ دورهگرد؛ مثل خوابی کوتاه؛ و در مصیبت بهار.