سبد سفارش شما خالی است!

از نمایشنامههای معروف سارتر است که در 1948 در صحنه تئاتر آنتوان اجرا شد و ترجمه فارسی آن در تئاتر تهران در سال 1335 به صحنه آمد. نمایشنامه در هفت مجلس بر محور شخصیت هوگو - که در قالب حزب و افکار آنها نمیگنجد - شکل گرفته است. سارتر در همه صحنهها به افشاگری علیه احزاب و مرامنامه آنها میپردازد که جز به مسخ انسانها و تبدیل آنها به موجوداتی بی اراده که فقط مجری فرامین رؤسای حزب هستند، به چیزی دیگر نمیاندیشند، آدمها در این حزبها فقط از حزب - نه عقل، وجدان و انسانیت «اطاعت» میکنند و کشتن انسانها مثل گرفتن جان یک پشه بی ارزش است. نویسنده میخواهد نشان دهد انسانهایی که روزی به خاطر مبارزه علیه ظلم و استبداد مبارزه میکردند چگونه ممکن است در وضعیتی قرار بگیرند که کارهای همان ستمگران را انجام دهند منتها در پوشش موجه دفاع از مستضعفان و کارگران. مضامین عمده صحنهها و مجالس این نمایشنامه مرگ، زندگی، حزب و اطاعت و مبارزه است.