سبد سفارش شما خالی است!

بررسی نقادانه دو تئوری از یرواند آبراهامیان و جان فورن در زمینه تحلیل انقلاب اسلامی ایران است. آبراهامیان در کتاب معروف خود «ایران بین دو انقلاب» با تئوری «سیاست توسعه نامتوازن» به تبیین انقلاب ایران پرداخته و این انقلاب را به‌دلیل نوسازی در سطح اجتماعی و اقتصادی و علوم نوسازی، از سطح سیاسی می‌داند. یعقوبی در بخش اول کتاب، در سه فصل به بررسی و نقد تئوری آبراهامیان پرداخته که عناوین آن‌ها عبارت است از: نظریه‌پردازی بر انقلاب، سازمان‌دهی و ایدئولوژی انقلاب. تئوری جان فورن درباره انقلاب اسلامی ایران را نیز، می‌توان در کتاب «مقاومت شکننده» پیگیری کرد. وی در این کتاب اذعان نموده که علاوه بر عوامل ساختاری، باید به عوامل فرهنگی، اجتماعی و... نیز توجه کرد و از این‌رو وی با مجموعه‌ای از تئوری‌ها به تحلیل انقلاب اسلامی پرداخته است. ابوذر مظاهری نیز در بخش دوم، ضمن سه فصل به بررسی و نقد تئوری فورن پرداخته که عناوین آن‌ها عبارت است از: کاوشی در روش و الگوی نظری، الگوی نظری در تطبیق با تاریخ تحولات و نقد و ارزیابی این نظریه. نویسندگان، آشفتگی در نظریه‌پردازی، استفاده از ابزارهای مفهومی شرق‌شناسانه و تقلیل‌گرایی در ایدئولوژی، سازماندهی و رهبری انقلاب را، ازجمله نقاط ضعف نظریه آبراهامیان برشمرده‌اند و پیش‌فرض‌ها و اندیشه‌های نادرست، سطح پایین تحلیل و تقلیل حقیقت بلند انقلاب اسلامی را نیز، ازجمله ضعف‌ها و کاستی‌های نظریه جان فورن بیان نموده‌اند.