فیض کاشانی و دو تفسیر صافی و آصفی
تفاسیر شیعه - قرن 11ق.
ملامحسن فیض کاشانی (1007-1091 ق) از نوابغ اندیشمند جهان اسلام، جامع معقول و منقول، و از شاگردان بنام صدرای شیرازی، شیخ بهایی و شهید ثانی، نزدیک به دویست کتاب و رساله از شاخههای گوناگون علوم و معارف اسلامی از خود به یادگار گذاشت. نوآوری، تنوع و گستردگی، شیوایی و روانی نثر، و آمیختگی دانشهای عقلی با میراث حدیثی شیعه، از جمله ویژگیهای مهم آثار وی است. تفسیر صافی او، از بزرگترین و معروفترین تفاسیر روایی شیعی به زبان عربی است که در اعصار مختلف، همواره مورد توجه تمامی عالمان و پژوهشگران حوزة دین قرار گرفته است. فیض این اثر را در سال 1075 ق. به پایان رساند. اما دو سال بعد دست به تلخیص آن زد و گزیدهای از صافی را با افزودن توضیحاتی چند با عنوان «اصفی» تقدیم دوستداران دانشهای قرآنی کرد. جذابیت و ارزش فوقالعاده اصفی باعث شد تا از همان آغاز به عنوان متن آموزشی مورد توجه قرار گیرد. در بیست و ششمین شماره از مجموعة حاضر، نویسنده سعی دارد فیض کاشانی و دو تفسیر «صافی» و «اصفی» را به نسل قرآنپژوه معرفی کند.