مردی فرشته پیکر
و چون مادر "مریم" او را باردار بود، نذر کرد تا فرزندش را به "کنیسه" روان کند. مریم در معبد بالید، بزرگ شد و تمام ساعات خود را به عبادت خدا میگذراند. پاکدامنی و پرهیزکاری وی زبانزد خاص و عام بود تا زمانی که به اذن خدای تعالی باردار شد. روزهای سخت برای وی فرارسیده و زخم زبانهای مردم روحش را زخمدار میکرد. چون فرزندش به دنیا آمد، از همان بدو تولد، معجزاتی با خویش همراه داشت و بشارت آمدنش را پیش از این رسول دیگری با نام "یحیی" داده بود. عیسی (ع) در تمامی دوران زندگی خویش، مبلغ و گسترانندهی نیکی، نیکخویی و خوبکرداری و معجزاتش بر پیامبریاش گواه بود. حکومت روم، در پی از بین بردن وی با تطمیع یکی از یارانش با نام یهودای اسخریوطی محل زندگی او را یافت. اما ارادهی خدا بر آن قرار گرفت تا چهرهی یهودا، چونان مسیح شد و سربازان او را گرفته و کشتند. پس از آن عیسی به آسمان عروج کرد و همچنان در آنجا خواهد ماند تا آخرالزمان برسد. با نزدیکی قیامت او بازگشته و پس از اندکی روی در خاک خواهد کشید چرا که هر انسانی، در هر حال، میرا است.