سبد سفارش شما خالی است!

«میرمحمّدحسین بهجت تبریزی»، متخلّص به «شهریار» فرزند حاجی‌میرآقا، در سال 1258 هـ.ش. در تبریز به دنیا آمد. از همان نوجوانی با ادبیات انس و الفت یافت و در محضر پدر با گلستان سعدی و دیوان حافظ آشنایی یافت. او در قالب‌های قصیده، قطعه، غزل، مثنوی، سمط و رباعی سروده‌هایی دارد و در شعرهایش به زبان آذری نوگرایی دیده می‌شود. منظومة «حیدربابایه سلام» سرودة شگفت‌انگیز او در حوزة ادبیات آذربایجان است. آن منظومه همان تأثیری را داشت که «افسانة» نیما بر جای گذاشت. کتاب حاضر، حاوی گزیده شعرهای شهریار به همراه مقدمه‌ای دربارة شعرهای او است. بگذار بمیرم؛ وداع جوانی؛ شبیه عشق؛ داغ لاله؛ دیوانه و پری؛ یاد شهیار؛ حراج عشق؛ عشق استاد؛ زمینة من؛ آخرین پیغام و بانو صبا، از جمله عنوان‌های شعری این مجموعه است.