سبد سفارش شما خالی است!

لنگستون هیوز (1902-1967 م)، شاعر سیاه‌پوست آمریکایی، ستایشگر انسان‌های سیاه‌پوست و تصویرگر غم و درد آن‌ها است. او نخستین اشعارش را در دورۀ دبیرستان سرود. چند سالی را در مکزیک گذراند و در مجلات اشعاری را به چاپ رساند. پس از بازگشت به امریکا مدتی در هتل پیشخدمت بود. سپس از راه شعرخوانی به کسب درآمد پرداخت. هیوز همانند دیگر شاعران سیاه‌پوست هم نسل خود معتقد بود که برخلاف شاعران کهنه‌سرا نباید دنباله‌روی شعر سفیدپوستان بود بلکه باید به گذشتۀ خود توجه کرد. آن‌ها با الهام از فرهنگ مهاجرتی و وضع روانی و غم و غصه‌هایش و شادی‌های نسل خود به شیوه‌ای تازه سخن گفتند. این سیاهان همان‌هایی بودند که در جنگ جهانی اول برای آزادی جهان جنگیده بودند ولی خود آزادی نداشتند. هیوز در بیش‌تر مواقع قالب ترانه‌های عامیانۀ سیاهپوستان را در اشعارش دنبال می‌کند و اشعارش بیش‌تر غیرشخصی و دربارۀ مردم دیگری غیر از خودش است. مسائل عمدۀ سیاه‌پوستان، تبعیض نژادی و توصیف زندگی آنان در اشعار هیوز هماره با طنزی تلخ و اجتماعی همراه است که گیرایی خاصی به آثار او داده است. او شاعری معترض، خوش‌بین و ستیزه‌جو بود، اما گاهی دچار یاس و نومیدی می‌شد. در این مجموعه گزیده‌ای از اشعار هیوز به فارسی برگردانده شده است. در ترجمۀ اشعار رعایت عامیانه بودن زبان مبداء شده و ترجمه‌ها به صورت محاوره‌های عامیانه در زبان فارسی صورت گرفته است.