سبد سفارش شما خالی است!

سجیه‌ی نیک از شرایط لازم برای دست‌یابی به سعادت و سعادت، غایت نهایی انسان است. پس غایت همه‌ی اعمال افراد، خواه فردی و خواه اجتماعی این است که بزرگ‌ترین سعادت برای بزرگ‌ترین تعداد افراد بشر حاصل شود. ارسطو هیچ نوع تفاوتی بین خیر فرد و خیر افراد نمی‌شناسد، بلکه خیر فرد را بدون اجتماع خیلی ضعیف می‌داند؛ خواه فرد به این خیر آگاه باشد یا نباشد. پس بهترین و سعادت‌مندترین زندگی از دید ارسطو آن است که جامعه آن را به وجود آورده باشد. از دیدگاه ارسطو مملکت، یک مرکز بزرگ و قوی برای تعلم و تربیت است که به فرد فرصت مضاعفی را برای کشف خویش می‌دهد. فرقی که ارسطو بین دو مرحله‌ی زندگی اجتماعی قایل است عبارت است از: مرحله‌ی استعداد برای هیات کامل مدنی و مرحله‌ی بهره‌گیری عملی از مدنیت. هسته‌ی اصلی رساله‌ی اخلاق ارسطو این است که سجیه تشکیل شود؛ بدین‌ترتیب که انسان برای حیات در یک جامعه‌ی مدنی آماده می‌شود. کتاب حاضر ترجمه‌ای است از اخلاق نیکوماخوس اثر ارسطو که از کتاب اول تا دهم را شامل می‌شود.