سبد سفارش شما خالی است!

در سال‌های اخیر برای رفع مشکلات و نارسایی‌های نظام شهرسازی کشور، نظرهای متفاوتی از جانب دست‌اندرکاران جامعۀ حرفه‌ای، دانشگاهی، و مسئولان اجرایی ابراز شده است، که محور اصلی همۀ آن‌ها تاکید بر نارسایی شیوه‌های گذشته و موجود شهرسازی، ضرورت اصلاح آن‌ها، تغییر هدف‌ها، مضمون، محتوا و روش‌های تهیۀ برنامه‌ها و طرح‌های شهرسازی بر مبنای نیازهای واقعی شهرهای کشور و تجربیات نوین جهان بوده است. در خصوص مضمون و محتوای طرح‌ها، جایگزینی طرح‌های ساختاری و راهبردی به جای طرح‌های جامع، ضرورت توجه به محیط زیست و اصول توسعۀ پایدار و کیفیت بصری شهرها، و بسیاری عوامل دیگر به طور مکرر از سوی صاحب‌نظران گوشزد شده است. برنامه‌ریزی شهری ـ در چارچوب قوانین معین ـ از اوایل قرن بیستم در پاسخ به نیازها و ضرورت‌های ناشی از رواج شهرنشینی و رشد و گسترش شهرها معمول شده است. شهرداری وظیفه دارد که در داخل محدودۀ خدماتی و قانونی، پروانۀ ساختمان بدهد و بر مطابقت آن‌چه ساخته می‌شود با ضوابط مصوب نظارت کند. کنترل جمعیت و جلوگیری از روند بی‌رویۀ مهاجرت به شهرها از عواملی است که باعث حرج و مرج در شهرها می‌شود و تنها در شرایط وجود مدیریت مستقل و مسئول است که امکان برنامه‌ریزی مستمر و به‌کارگیری شیوه‌های نوین و برنامه‌ریزی فضایی و طرح‌ریزی شهری فراهم می‌شود. مجموعۀ حاضر مشتمل است بر هفده مقاله در زمینۀ "مسائل شهرسازی در ایران امروز" که در فاصلۀ سال‌های 80-1370 در مجلات آبادی، معمار، و شهر و چند نشریۀ تخصصی دیگر به چاپ رسیده است.