چهار بنیان معماری
معماری آفرینشی دستهجمعی است که مستلزم مشارکت عاملان متعددی است. این قوانین چهار جنبة بزرگ آفرینش را شامل میشوند: محل استقرار: هر معماری باید در جایی قرار داشته باشد؛ کاربرد: معماری برای ساکنان ساخته شده است؛ ساخته شدن: معماری باید تمام کمال ساخته شده باشد؛ شور و عواطف: معماری بدون آن وجود ندارد. این قوانین هم اهداف و هم ابزارهای معماری را دربرمیگیرد. جامعهای که در آن بناها بر اساس این چهار اصل تحقق مییابند، جامعهای است که آگاهانه خواستار تعادل با خود، با محیط اطراف خود و لذت بردن از معماری است. موقعیت مکانی: منطقه، بستر، نظرگاه گذر؛ آسایش: ضروری، لازم، نمادین، غیرضروری؛ استحکام: مصالح ساختمانی، روش، فن، نافن؛ لذت: هماهنگی، نغمه، ضرباهنگ، مقیاس و نتیجه: پیوستگی، توازن، شخصیت، و طرح کلی از مباحث کتاب هستند.