سطر آخر
86 قطعه شعر نو محتوای این دفتر است که با این سروده آغاز میشود: و چه زیبا بود جهان/ وقتی/ چیدن شانهها را/ بر کلالهی آسمان/ مینشستیم/ و فراموش نمیشدیم/ گلبانگی را/ که کافی بود/ به سرانگشتی فراموشمان شود،/ پس/ نگاه و آینه در میان آمد/ و تو/ که باید فراموشت نمیکردیم.