رمضان؛ ضیافت الهی
"رمضان" از مادۀ " رمض" به معنی سوزاندن آمده که این سوزاندن، متفاوت از احتراق عادی است؛ بدان معنا کهکسی که در ماه مبارک رمضان توفیق ادای روزۀ الهی را داشته باشد، آن چنان از گناهان پاک و مبرا میشود که گویی هرگز گناهی مرتکب نشده است. مهمترین مشخصۀ ماه مبارک رمضان در هر ذهنی، شاید روزه داریاش باشد. ماه رمضان، تنها ماهی است که نامش در قرآن ذکر شده و گویا مراد از این خواست الهی، بیان اهمیت فوق العادۀ این ماه است. روزه آزمون اخلاص است. در حدیث معراج آمده است که رسول خدا (ص) عرض کرد : پروردگارا ! روزهچیست ؟ خداوند فرمود : روزه حکمت را به د ل مینهد و حکمت معرفت را، معرفت یقین را وچون بنده به یقین رسید دیگر برایش اهمیتی ندارد که چگونه شب و روز خود را بگذراند، به سختی یا به آسانی. روزه از جمله عبادتهایی است که ازدو بخش ترکیب یافته است: نخست امساک خود از خوردن و آشامیدن و ... که مربوط به امور ظاهری است و دیگری " روح " عبادت است، همان گونهکه بدن انسان برای زنده ماندن و تحرک نیاز به" روح" دارد عبادت نیز برای اثر بخشیدن نیاز به"روح " دارد و آن هم از امور باطنی است؛ بههمین دلیل است که انسان با روزه داری روح الهی پیدا میکند و گرامی و محترم شمرده میشود. هر کس توفیق روزهداری، تلاوت قرآن، و هدایت در این ماه را پیدا کند میتواند بهدرجهای برسد که توانائی تمیز حق از باطل را بیابد و بهسعادت دنیا و آخرت نائل گردد.