سبد سفارش شما خالی است!

تاریخ موسیقی با سرودهای گرگوری آغاز شده است. این آغاز چیزی شبیه به این بود: در قرن ششم میلادی یا حدود آن، یک روز صبح گروهی از پسرها برای برگزاری مراسم دعای صبحگاهی در صومعه‌ی محل جمع شده بودند. یکی از راهب‌ها که شب گذشته مشغول ترجمه‌ی قسمتی از نامه‌ی پولس قدیس به افسسیان یا مطلبی از این قبیل بود و تا دیروقت بیدار مانده بود، در وسط مراسم به خواب رفت. برای این که صدای خروپف او به گوش راهب بزرگ نرسد، بعضی از راهب‌ها شروع به خواندن جمله‌هایی از مزامیر داوود به آواز کردند و آواز خواندن به این ترتیب به وجود آمد. به هر تقدیر، در حدود قرن نهم، اصول آوازهای گرگوری به عنوان بخشی از آداب و مراسم راهب‌ها درآمده بود و آن‌ها را موظف می‌کرد چه بخوانند و کی بخوانند و چه‌قدر بخوانند. "گوییدوی" اهل آرترزو، همان کسی بود که متوجه شد اگر کاتبان موسیقی هنگام نوشتن، از خط‌‌ها یا نشانه‌هایی برای راهنمایی استفاده کنند، نگارش موسیقی به مراتب آسان‌تر خواهد بود. نگارنده در این اثر، اظهارنظرهایی کنایه‌آمیز در باب تاریخ تحول موسیقی ابراز کرده و ضمن آن حقایقی از زندگی آهنگ‌سازان بزرگ معاصر و کلاسیک را بازگو می‌کند که از آن جمله‌اند: باخ، بتهوون، کیج، پالسترینا، برد، کلارک، پرسل، مویته‌وردی، ویوالدی، هندل، هایدن، موتزارت، واگنر، برامس، و شوبرت.