دعای زنی در راه که تنها میرفت
شعر فارسی - قرن 14
"سید علی صالحی "در این مجموعه، سرودههای خود را در قالب پنج "لب خوانی" فراهم آورده است" .شاید "عنوان سرودهای از این مجموعه است :تو غفلت پروانه را/ در بادهای بیهنگام پاییز ندیدهای/ که بدانی آذرماه/ از آواز کدام پرنده تنها/ این همه زمستان است /!بیرون خانه یک عده آدمی ایستادهاند/ سردشان است/ میگویند/ هر کسی از راه شب آمده/ آمده آینه را به خاطر صبح بشکند /.چه غبار غفلتی گرفته این خواب ناتمام /!من حرفم هنوز ناتمام همین ترانه است/ پروانههای بعدی را بپا/ باد میآید/ من زود باز خواهم گشت !