سبد سفارش شما خالی است!

نگارنده در این پژوهش ابتدا تعریفی از "ریا" به دست داده، سپس به موضوع ریاستیزی در قرآن و حدیث، اشاره می‌کند. آن‌گاه انعکاس ریاستیزی در شعر فارسی را اعم از اشعار کلاسیک و معاصر مطرح می‌سازد. سرانجام در بخش پایانی کتاب از "ریاستیزی در شعر حافظ" با توجه به ویژگی‌های عصر او سخن می‌راند. در پاسخ به ریاستیزی حافظ، نگارنده با استناد به کتاب "کوچه‌ی رندان" تالیف دکتر "عبدالحسین زرین‌کوب"، خاطرنشان می‌سازد: "مبارزه با این ریاکار بی‌رحم (امیر مبارزه) کار رندان بازاری نبود. پیکار با این محتسب‌ مآبی‌ها کار رندان پاک‌باز بود. رندان مدرسه که حقیقت دین و اخلاق را ورای این دروغ‌پردازی‌ها می‌دیدند و این همه فریب و ریا را تهدید می‌شمردند برای دین و اخلاق واقعی، وقتی که یک حافظ قرآن، در شهری که از در و دیوار آن، بانگ قرآن و نماز برمی‌آید، از خرابات و خراباتی‌ حرف می‌زند، خرابات‌نشینی او یک انزوای صوفیانه و یک خودرهایی نیست، بلکه دست کم یک اعلان جنگ با محتسب است. اعلان جنگ به آن زاهدریایی است که قرآن را دام تزویر و فریب کرده است و خم‌شکنی‌ها را بهانه‌ای برای آزار و تجاوز می‌سازد".