سبد سفارش شما خالی است!

برنامه‌ریزی و مدیریت استراتژیک روشی است که با استفاده از آن، دولت‌ها نگاهی بلندمدت بر روند استفاده از منابع طبیعی و کیفیت زیست‌محیطی و اجتماعی دارند که در پنج مرحله تعیین اهداف؛ تهیۀ طرح‌های اجرایی با گروه‌های مربوطه؛ اجرای برنامه؛ نظارت، ارزیابی و گزارش پیشرفت؛ و مرور و تعیین مجدد اهداف (در صورت لزوم) صورت می‌گیرد. این مفهوم در طول دهۀ پایانی قرن بیستم در کشورهای بسیاری مطرح شد و در این میان، اسکاپ (کمیسیون اقتصادی و اجتماعی کشورهای مناطق آسیا و اقیانوسیه) طی سال 1998 تا 2000 میلادی در جلساتی تلاش کرد تا مفهوم این روش را برای منطقۀ آسیا و اقیانوسیه تشریح کرده و توانایی منطقه‌ای را در استفاده از این روش برای گرفتن تصمیماتی دربارۀ محیط زیست و... فراهم سازد. مولف در این مجموعه، راه‌کارهایی را دربارۀ برنامه‌ریزی و مدیریت استراتژیک منابع انرژی از جمله منابع انرژی متعارف (گاز، نفت....) و هم‌چنین انرژی پایدار آتی (خورشیدی و....) توضیح می‌دهد. برخی از راه‌کارها عبارت‌اند از: ارائۀ چشم‌اندازی مناسب (15-25 ساله)، عوامل محرک، تهیۀ سناریوها، تعیین یک برنامۀ عملیاتی و.... . وی هم‌چنین نتایج راه‌کارها و قابل استفاده و مفید بودن آنها را در بخش پایانی بازگو می‌کند.