فلسفه و حقیقت
مجموعهی پیشرو دربرگیرندهی ترجمهی گزیدههایی است از یادداشتهای چاپ نشدهی نیچه ـ فیلسوف آلمانی ـ از سالهای "1873-1872" که ذیل این عناوین به نگارش درآمده است. ستیزهی هنر و دانایی (شناخت)، دربارهی شور حقیقتپژوهی (1872)، فیلسوف در مقام پزشک فرهنگ (1873)، دربارهی حقیقت و دروغ در معنای غیر اخلاقی (1873)، فلسفه در ایام دشوار (1873)، ستیزهی علم و دانایی (1875)، طرحها و خلاصههای افزوده شده (76-1872). برای نمونه نیچه در رسالهی "دربارهی حقیقت و دروغ در معنای غیر اخلاقی" میگوید: "بدون ناراستی نه فرهنگی میتواند موجود باشد نه جامعهای. هرچیزی که نیک و زیباست وابستهی وهم است، راستی کشنده است". به نظر نیچه انتقاد علم از خودش، سرانجام چارهناپذیر خواهد بود زیرا علم همه جا در طلب حقیقت، از جمله در طلب حقیقت شناخت و خواست حقیقت است.