سبد سفارش شما خالی است!

کمال‌الدین محمد وحشی بافقی، از شاعران زبردست قرن دهم هجری قمری، به جاهای مختلفی سفر کرد، اما سرانجام به یزد برگشت و به شاعری و ستایش فرمان‌روایان آن شهر مشغول شد. دیوان اشعار، مثنوی خلدبرین، ناظر و منظور و فرهاد و شیرین، و نامه آثار وحشی بافقی هستند. او را ابداع‌کنندة مکتب واسوخت می‌دانند. در این مکتب، عاشق، دیگر ناز معشوق را نمی‌کشد و از او روی برگردانده و به سراغ معشوق دیگری می‌رود. هم‌چنین مضمون‌ها و نکته‌های شاعرانة دقیق، احساس‌ها و عاطفه‌های دقیق، نازک خیالی‌ها، ساده‌گویی، و نوپردازی از ویژگی‌های شعری اوست. نگارنده در سی‌امین مجلد از مجموعة «مشاهیر ایرانی» به زندگی‌نامه و گزیدة آثار وحشی بافقی پرداخته و سفرهای شاعر، شاعران هم‌عصر وی، تاثیرپذیری وحشی از شاعران دیگر، و ویژگی‌های شعری او را بررسی کرده است.