سبد سفارش شما خالی است!

«هوشنگ گلشیری»، نویسنده معاصر و سردبیر مجله «کارنامه» بود. او با نگارش رمان کوتاه «شازده احتجاب» در اواخر دهه چهل خورشیدی به شهرت فراوانی رسید. این کتاب را یکی از قوی‌ترین داستان‌های ایرانی خوانده‌اند. گلشیری کارش را با آموزگاری در روستاها و بعدها در اصفهان آغاز کرد. از سال 1353 تا 1357 به دعوتِ «بهرام بیضایی» در دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران استادی کرد. پس از انقلاب با تشکیل جلسات هفتگی داستان‌خوانی و نقد داستان از سال 1362 تا پایان عمر خود نسلی از نویسندگان را پرورش داد که در دهه هفتاد خورشیدی به شهرت رسیدند. او همچنین عضو کانون نویسندگان ایران و از بنیان‌گذاران حلقه ادبی «جُنگ اصفهان» بود. در جلد دوم از مجموعه «روایت ایرانی» به نقد و بررسی آثار هوشنگ گلشیری پرداخته می‌شود تا تصویر کاملی از جایگاه و اهمیت این چهره در ادبیات ارائه شود.