سبد سفارش شما خالی است!

این داستان سرگذشت پسری است که خود راوی آن است .او ضمن بیان خاطراتش ، داستان را این گونه آغاز می‌کند :(( من در کرمانشاه با پدر و مادرم زندگی می‌کردم .آن‌ها همواره مرا تشویق می‌کردند ک خوب درس بخوانم تا در آینده فرد مفیدی باشم .خانه ما بزرگ بود ، طوری که تعدادی از اتاق‌های آن را اجاره داده بودیم .(( عبدل )) و (( مملی )) دو پسر عمو بودند که با پدر و مادرشان در منزل ما زندگی می‌کردند . آن‌ها نیازمند بودند و از دستورهای من همچون اوامر ارباب اطاعت می‌کردند .این پسر عموها دوستان خوبی برای من بودند.روزی (( عبدل )) و (( مملی )) هنگام عبور از جلو دکانی به تماشای قناری داخل قفس می‌ایستند .صاحب دکان ناگهان دست آن دو را گرفته ، به دزدیدن انجیر و خرما متهم می‌سازد .من که آن‌ها را خوب می‌شناختم از شنیدن این خبر ناراحت شدم و تصمیم گرفتم کار مغازه‌دار را تلافی کنم .از این رو ، وارد دکان شدم و مغازه‌دار را سرگرم کردم .دراین فاصله (( عبدل )) و (( مملی )) دو گونی از انجیرهای او را داخل نهر جلوی مغازه خالی کردند و بعد هر سه به خانه برگشتیم .روزی شنیدم که کولی‌های (( قره‌چی )) نزدیک کاروانسرای (( عالم شکن )) چادر زده‌اند .(( مملی )) و (( عبدل )) از من خواستن تا برای دیدن یکی از خویشاوندانم همراه آن‌ها به آن‌جا برویم ، زمان امتحانات فرا رسیده بود و من اجازه خروج از خانه را نداشتم ، سرانجام با اصرار پسرعموها به سمت کاروانسرا حرکت کردم با نزدیک شدن به چادرها (( رضا )) را شناختم .او پسر (( دختر دایی پروین )) بود که .((....