سبد سفارش شما خالی است!

در کتاب حاضر با موضوع اصطلاح‌شناسی "پدیدارشناسی"، نویسنده، خاطرنشان می‌سازد. "پدیدارشناسی پژوهشی است درباره‌ی تجربه‌ی انسان و شیوه‌هایی که چیزها از طریق و در آن تجربه، خودشان را به ما اهدا می‌کنند. پدیدارشناسی می‌کوشد تا معنایی از فلسفه را که در نزد افلاطون می‌توان یافت، احیا و به وضع اولیه‌ی خود برگرداند، اما در عین حال، نباید آن را تنها احیای اندیشه‌ی باستانی دانست، بلکه آن اندیشه‌ای است که در رویارویی با موضوعاتی شکل گرفته است که در اندیشه‌ی مدرن به وجود آمده است. بنابراین، پدیدارشناسی از اندیشه‌ی باستان و مدرن، بسی فراتر می‌رود و سخت می‌کوشد تا زندگانی فلسفی را در شرایط کنونی ما، بار دیگر به کار اندازد. به همین جهت، هدف کتاب حاضر، تنها آن نیست تا درباره‌ی جنبش فلسفی خاصی، گزارش دهد، بلکه قصد آن این است تا امکان اندیشه‌ی فلسفی را در زمانه‌‌ای مطرح سازد که این شکل از اندیشه، مورد پرسش، قرار گرفته یا عمدتا نادیده انگاشته شده است." بر این اساس، مباحث کتاب، بدین قرار است: فصل یک، به بحث درباره‌ی اصطلاح "روی آورندگی" به منزله‌ی مهم‌ترین موضوع "پدیدارشناسی"، اختصاص یافته است که در فصل دوم با ذکر مثالی، این اندیشه، نمایان شده است. فصل سوم شرح سه فصل مهم پدیدارشناسی یعنی "جزء و کل"، "این همانی و چندگانگی" و "حضور و غیاب" است. فصل چهارم، درباره‌ی تمایز میان "رویکرد پدیدارشناسانه" و "رویکرد طبیعی" بوده در فصل بعدی ادراک و گوناگونی‌های آن و یادآوری و تخیل بررسی می‌شود. سپس به دگرگونی همگانی‌تری در ادراک یعنی به واژه‌ها، تصاویر و نمادها، اشاره می‌گردد. فصل هفتم کتاب، معرفی موضوع "اندیشه‌ی مقوله‌ای" است. در این شکل از اندیشه، ما نه تنها چیزها را ادراک می‌کنیم، بلکه آن‌ها را مفصل‌بندی نیز می‌کنیم. "پدیدارشناسی خود"، "زمان‌مندی"، "زیست جهان و بینا ذهنیت"، "خرد، حقیقت و هویدایی"، "شهود آیدتیک"، "شرح پدیدارشناسی" و "پدیدارشناسی در متن تاریخی دوره‌ی معاصر و یک صد سال گذشته از دیگر عناوین کتاب هستند.