سبد سفارش شما خالی است!

تعبیه در لغت به معنی آراستن، ساختن و آماده کردن و ساز و برگ است. اما در اصطلاح یکی از عناوین شبیه‌خوانی (تعزیه) است. محمد بن سلیمان تنکابنی، نویسنده‌ی قصص العلما، تعبیه را از ابداعات دوره‌ی صفویه‌ می‌داند. البته برای ترویج این مجالس در زمان ناصرالدین شاه قاجار کوشش بسیار شد. موضوع تعبیه تنها واقعه‌ی کربلا نبوده و صرفا جنبه‌ی عزاداری ندارد بلکه موضوع‌های تفریحی نیز در این مراسم وجود دارد. کتاب حاضر حاوی متن نسخه‌ای چاپی با عنوان "تعبیه" است که به نظر می‌رسد در حدود دوره‌‌ی قاجاریه تحریر شده است. زیرا تاریخ تحریر نسخه‌ معلوم نیست و با توجه به نوع کاغذ آن محتمل نزدیک به دوره‌ی قاجار و کاتب نسخه نیز اهل بیدگل کاشان است. این مجموعه جنگی است بدون شماره‌ی صفحه و مشتمل بر سی تعبیه که برخی از آن‌ها کوتاه و برخی جامع و کامل است. در کتاب تعبیه‌هایی چون شهادت حضرت امیر وخطاب وی با صبح، راه گم کردن امام حسین و آمدن ساربان به خدمت اهل بیت و گفت‌وگو نمودن با ایشان، عروسی رفتن فاطمه‌ی زهرا (علیها سلام)، شهادت وحب نوداماد در خدمت امام حسین، زن نصارا، پسرفروشی، وفات ابراهیم (پسر پیغمبر) و... به چاپ رسیده است.