سبد سفارش شما خالی است!

فلزکاری به عنوان یک هنر ـ صنعت از دیرباز از جایگاه مهمی را در میان سایر صنایع هنری به خود اختصاص داده است. از ابتدای دورة سلجوقی تا اواخر عهد صفوی، نقاشان، خطاطان، فلزکاران و شاعران در خلق آثار هنری فلزی با یک‌دیگر مشارکت داشتند. هنر نقاشی، کتابت، شعر و ترصیع روی آثار فلزی در هر نسل با سبک‌هایی جدا از یک‌دیگر با پیشامدهای زمان در ارتباط بوده و از اوان دولت سلجوقی تا غروب دورة صفوی در عین حال، مکمل یک‌دیگر بوده‌اند. در کتاب حاضر پس از نگاهی به زمینه‌های تاریخی، فرهنگی و هنری عصر سلجوقی و صفوی، به هنر فلزکاری در این دو عصر پرداخته شده است. برخی از نتایجی که از مقایسة به دست آمده، بدین‌قرار است. در دورة سلجوقی، بیش‌ترین تزئینات را تزئینات جانوری و در دورة صفوی بیش‌ترین تزئینات را تزئینات گیاهی و کتیبه‌ای تشکیل می‌دهد. در دورة سلجوقی در نقوش هندسی، طرح‌ها از تنوع بیش‌تری برخوردارند و در تزئین کتیبه‌ای رایج‌ترین خط، خط کوفی بوده است، اما در دورة صفوی خط نستعلیق در فلزکاری رواج داشته است.