سبد سفارش شما خالی است!

«ابومحمد مشرف‌الدین مصلح بن عبدالله سعدی» در سال 606 هجری قمری در یکی از محله‌های شیراز به دنیا آمد، در 12 سالگی پدرش را که از عالمان دین بود، از دست داد و پس از آن مادرش تربیت و آموزش وی را برعهده گرفت. او سال‌های زیادی را به فراگیری علم گذراند و به کشورهای زیادی سفر و تجارب زیادی کسب کرد. سعدی شعرهایی به فارسی و عربی می‌سرود که ساده، لطیف و عاشقانه بودند. او دو کتاب با نام «گلستان» و «بوستان» را نوشت و پس از سفرهای بسیار، به شیراز بازگشت و به ارشاد مردم پرداخت و ضمن آن آثار دیگری از جمله «دیوان شعری» از خود برجای گذاشت. سعدی سرانجام در اوج شهرت و محبوبیت، در سال 692 هجری قمری دیده از جهان فروبست. مریدانش او را در همان شهر به خاک سپردند و آرامگاهش میعادگاه عاشقان راه حق و حقیقت گردید. این کتاب به شرح زندگی سعدی ـ نویسندة برجستة قرن هفتم هجری ـ و معرفی آثار وی اختصاص دارد و برای گروه سنی «ج» به نگارش درآمده است.