سبد سفارش شما خالی است!

نویسنده در این کتاب تاریخچه‌ی کوتاهی از سرگذشت خط در ایران به دست می‌دهد و تلاش می‌کند سیر ظهور و تکوین آن را نشان دهد. کتاب با اشاره‌ای به قدیم‌ترین خطوط ایرانی و ویژگی‌های خط‌های اوستایی و میخی باستان آغاز می‌شود. آن‌گاه به انواع کتابت‌های رایج در قرون کهن ایران براساس منابع تاریخی و ادبی اشاره می‌شود که مهم‌ترین آن‌ها " دبیره" است. نویسنده معتقد است: پس از ورود اسلام به ایران، خط کوفی به دلیل پیوند آن با دین اسلام و قرآن رواج یافت اما چون کتابت خط کوفی مشکل بود به زودی تحت تاثیر خط پهلوی قرار گرفت و توسط ایرانیان هنرمند و فرهنگ دوست به تدریج خط کوفی تغییر کرد و خطوط مختلفی چون محقق، ریحان، ثلث و نسخ رایج شد و پس از آن در اوج هنر خوشنویسی خطوط تعلیق، نستعلیق، و شکسته نستعلیق پدید آمد. ضمن آن که در کتاب، مباحثی در باب این سیر تاریخی مطرح می‌شود.