سبد سفارش شما خالی است!

امام حسین(ع) از سال 50هجری، که به امامت رسید، ‌تا سال 60 هجری ـ زمان مرگ معاویه ـ به فعالیت‌های سیاسی،‌اجتماعی، فرهنگی و مذهبی خود ادامه داد. از سوی دیگر فشار و خفقان روز به روز بیش‌تر می‌شد و حتی در سال‌های آخر حکومت معاویه، بر زبان آوردن نیکی‌های حضرت علی(ع) و پسران وی موجب مجازات می‌شد. به رغم وجود چین جوی، امام حسین(ع) مدت ده سال با معاویه مدارا کرد و به جنگ و قیام علیه او نپرداخت. چرا که بنابر شرایط و اوضاع اجتماعی آن زمان،‌ مصلحت اسلام و مسلمین در عدم قیام و جنگ بود. معاویه در روز 15 رجب سال 60 هجری در بستر مرگ، پسرش یزید را به جانشینی خود انتخاب کرد و از او خواست که حتما از عبدالله بن عمر، عبدالله بن زبیر و امام حسین(ع) بیعت بگیرد و تا بتواند حکومتی بی دردسر داشته باشد. امام حسین(ع)، که یزید را حتی مانند پدرش معاویه نیز نمی‌دانست برای بیعت نکردن با او با خاندان و یارانش از مدینه خارج و به سوی مکه رهسپار شد و با این هجرت،‌ واقعۀ کربلا آغاز گردید.