سبد سفارش شما خالی است!

نوشتار حاضر نقدی است بر کتاب "تفکر زاید" تالیف محمد جعفر مصفا که در بخش اول، مواردی که به عنوان موانع فهم مخاطب برای درک پیام نویسنده وجود دارد، معرفی شده و در بخش دوم، اصل پیام کتاب، بررسی گردیده است. به تصریح نگارنده، "تلاش محوری در آثار مصفا این است که نشان دهد: انسان دارای طبیعت و ساختاری است با تمایلات و غرایز خاص خودش که قائم به خویش است ولی از وقتی که یک پدیده‌ی عاریتی و ظاهری به نام "هویت فکری" متولد شده است، عمده‌ترین رنج‌های انسان به وجود آمده است. او سپس راه چاره را، حذف این دید عاریتی می‌داند تا همان طبیعت فطری، کار خویش را انجام دهد؛ و به عبارتی فکر که ابزار کار مادی است، در حالت‌های معنوی دخالت نکند. مهم‌ترین نکته نیز این است که ما نه به خاطر کلمات، بلکه به خاطر نفس مقبولیت و پذیرفته شدن است که خوش‌حال یا ناراحت می‌شویم. این نیازی طبیعی است، نه نیازی کاذب و بی‌ریشه".