تحلیلی بر نیایشها و نفرینهای عاشورایی
دعا / واقعه کربلا، 61ق. - مطالب گونهگون / حسینبنعلی(ع)، امام سوم، 61 - 4 ق.
ایمان، منشا عمل، عبادت و نیایش است. نیایش تقویتکنندة باور و ایمان، و روح عبادت همان ذکر و یاد خدا و مبارزه با غفلت و خودفراموشی است و نیایشگر از رهگذر توجه به مبدا هستی و گفتوگو با او، خود را بازمییابد. دعا به انسان بیداری، آگاهی و هوشیاری میبخشد و او را به تنهایی و تامل در خویش فرامیخواند و این سرآغاز حرکت و خودسازی است. در این میان، دعاهای سید شهیدان امام حسین (ع) و یاران او، دایرهالمعارفی از باورها، ارزشها و تعالیم دین است و معارف ارزندهای دربارة توحید، صفات خداوند، نبوت، امامت، ولایت، معاد و رستاخیز را در خود جای داده است. کتاب حاضر، دربردارندة نیایشها و ذکرهای امام حسین (ع) و یاران او در جریان سفر به کربلا است. بخش مهم آن، دعاهای خود امام و برخی دیگر دعاهایی است که در حضور امام حسین و امام سجاد (ع) انجام یافته و تقریر امام را در پی دارد. در عین حال، این کتاب، راه و رسم مبارزه با دشمن و ابراز بیزاری دشمنان دین را به ما میآموزد و در لابهلای این دعاها، افشاگری علیه سیاست امویان، علل و فلسفة ضرورت قیام علیه آنان، رمزگشایی از هدفهای نهضت کربلا، پاسخ به شبههها و ابهامات این حرکت الهی به برخی از احکام شریعت مانند نماز، آداب جهاد و مبارزه مشاهده میشود.