احساس مقدس
اشعار این دفتر بیشتر در قالب سنتی سروده شده و در انتها نیز دو بیتیهایی به لهجه شیرازی به چشم میخورد. در یکی از غزلهای کتاب آمده است: در خانه خود من چو مسافری غریبم/ انگار خوشیهای جهان گشته رقیبم/ دردم به که گویم به چه کس عقده کنم باز/ من مرثیهگوی دل بییار و حبیبم/....