سبد سفارش شما خالی است!

بدون شک از مهم‌ترین عرصه‌های تحولات ادبیات معاصر ایران، افزایش تعداد نویسندگان زن است. این افزایش جدای از اینکه در زمینه تعداد آثار خلق‌شده تأثیرگذار بوده، در ابعاد دیگر از قبیل تغییر محتوای ادبیات داستانی و رمان نیز تغییراتی را به دنبال داشته است. ادبیات، امروزه از نگرش تک‌بعدی کـه خوانـشی مردانـه بـه مـسائل و زنـدگی آنـان دارد، تا حدودی رها شده است و خود بازتاب و بازنمایی واقعی‌تـری از حـضور زن در اجتمـاع را ارائه می‌نمایند. هرچه به دوران معاصر نزدیک‌تر می‌شویم حضو ر نوعی ادبیات زنانه در عرصه ادبیات پررنگ‌تر می‌شود تا جایی که دیگر نمی توان آن را نادیده انگاشت. ادبیاتی کـه جایگاه فرودست زنان در جامعه را برنمی‌تابد و در پی متعادل ساختن رابطه ی اجتماعی نامتعادل زن و مرد است. هرچند گاهی زنـانی نیـز هـستند کـه همـان شـیوه و اصول مـردان را ادامه می‌دهند، شیوه‌ای که در آن به زنان بیشتر به عنوان جنس دوم نگریسته می‌شود و نقشه‌ای خانگی، مراقبت از مردان و فرزندآوری و تربیت و مراقبت از کودکان و امور منزل نقش‌های اصلی و فرعی زنان در این نوشته‌ها را شکل می‌دهد. در این کتاب به بررسی زنانه‌نویسی در آثار «سیمین دانشور» و «فروغ فرخزاد» پرداخته می‌شود.