سبد سفارش شما خالی است!

علامه «قطب الدین محمد بن ضیاءالدین بن مسعود شیرازی»، «ذره التاج لغره الدباج» را در اواخر عمر خویش نگاشته است. وی چنان که خود در مقدمۀ کتاب می‌گوید: این کتاب را برای «دباج بن فیلشاه بن رستم بن دباج» ـ از پادشاهان مازندران ـ نگاشته است. کتاب در حقیقت دانش‌نامه‌گونه‌ای است واجد یک دوره فلسفۀ مشاء نظری و عملی و در آن علامه هرچه را لازم می‌دانسته آورده است. لازم به ذکر است که این کتاب پس از «دانش‌نامۀ علایی» ابن سینا تنها کتاب به زبان فارسی است که در آن از همۀ شاخه‌های فلسفی فلسفۀ مشاء بر حسب طبقه‌بندی ارسطو بحث می‌شود. اثر حاضر به مناسبت گردهمایی مکتب شیراز در پاییز 1380 نگاشته شده و شامل بخش موسیقی کتاب مذکور و از جمله مهم‌ترین رسایل در خصوص موسیقی ایرانی است که با پیش‌گفتار استاد «عبدالله انوار» و مقدمۀ «استاد ناصح‌پور» به چاپ رسیده است. کتاب با مبحثی از صوت و نغمه آغاز شده و با بحث دربارۀ ابعاد و اضافت و فصل و تقسیم و نیز ترکیبات آنها ادامه می‌یابد. مبحث پایانی کتاب به ایقاعات و انواع آن اختصاص یافته است. نسخی که برای تصحیح کتاب از آنها استفاده شده عبارت‌اند از: نسخه 1828 و 4720 کتابخانه مجلس؛ و نسخه 560 کتابخانه مسجد سپهسالار.