سبد سفارش شما خالی است!

در این کتاب مولف، مقوله((توسعه)) را با استفاده از روش تطبیقی ـ تاریخ بین دو کشور ایران و ژاپن بررسی و ارزیابی کرده است .وی دلایل توسعه یافتگی ژاپن و توسعه نیافتگی ایران را در کتاب مطمح نظر قرار می‌دهد .بخش نخست کتاب، تحت عنوان((مباحث نظری)) مشتمل است بر :((مروری است بر ادبیات توسعه))، ((تدوین چارچوب نظری براساس مفهوم نظام جهانی، امپراتوری و دیدگاه نوسازی)) و ((ارائه روش‌شناسی تحقیق یعنی روش تاریخی)) .بخش دوم با عنوان((بررسی تاریخی)) شامل این مباحث است :((ایران صفوی و ژاپن توکوگاوا(قرن 16تا 19)))، ((ایران و ژاپن و برخورد با نظام جهانی)) و ((ایران و ژاپن و دولت‌های نوساز)) .نگارنده در نتیجه‌گیری اذعان می‌دارد :((درباره اهمیت عوامل محتمل، آنچه خود را برجسته می‌نمود، پیوند متقابل فرصت‌ها در نظام قشربندی ایران و جدایی آنها در ژاپن و در مرتبه دوم تفاوت مذهب دو جامعه بود که به نوبه خود موجب شکل‌گیری نظام قشربندی باز و عدم انسجام فرهنگی و اجتماعی نخبگان سیاسی در ایران بوده است)) .