سبد سفارش شما خالی است!

در فصل اول کتاب حاضر، به این دلیل که پاسخ گفتن به سؤالات اصلی مستلزم اتخاذ موضع در مورد چیستی روشنفکری است؛ نگارنده ابتدا تعریف موقت «کار روشنفکری» براساس تحلیل گفتمان را از بین تعاریف موجود از روشنفکری و برخی نظراتی که پیرامون رسالت و وظیفه روشنفکر وجود دارد، مبنای کار خود قرار داده است. در فصل دوم با طرح این نکته که روشنفکری دینی باید به‌عنوان نوع خاصی از کار روشنفکری در گفتمان دین وجود داشته باشد، به نقض‌هایی که ممکن است در رابطه با تعریف «کار روشنفکری» براساس گفتمان دین مطرح شود، پرداخته است. در فصل سوم به روشنفکری دینی در ایران و مباحث مربوط به آن پرداخته و با طرح چرایی شکل‌گیری لفظ «روشنفکر دینی» در ایران، نشان می‌دهد که باوجود تفاوت نگاه‌ها، رویکردهای مختلف جریان روشنفکری در ایران، به دین به‌عنوان گفتمان زمینه‌ای نظر داشته‌اند. در فصل چهارم هم برخی نظراتی که در رد یا تائید روشنفکری دینی وجود دارند را نقد و بررسی می‌کند.