سبد سفارش شما خالی است!

فرانسه؛ سال1819؛ زمان فرمانروایی لویی هجدهم. در دوره مشخصی از تاریخ اجتماعی و سیاسی فرانسه به سر می‌بریم که به «رستوراسیون» مشهور است. در پانسیون خانم «واکر» در «نو سنت ژنویه» افراد گوناگونی زندگی می‌کنند. فقرزدگی و رازآلودگی در این پانسیون مشهود است. مرموزترین مهمان پانسیون، مردی به نام «گوریو» است؛ پیرمردی تنها که مورد بی‌مهری دو دخترش «آنستازی» و «دلفین» قرار گرفته. گوریو، مردی ثروتمند بود که در دوران میانسالی در کار تجارت آرد به سرمایه‌ای هنگفت رسید. روزگار سیاهش از زمانی آغاز شد که دو دخترش عروسی کردند. پیرمرد که شیفته دخترانش بود همه دارایی‌اش را پدرانه به پای آن‌ها ریخت. در گزینش همسرانشان دخالت نکرد، اما جهیزیه‌ای رؤیایی و سنگین برای آن‌ها درنظر گرفت. این‌گونه بود که به خاک سیاه فقر نشست و به ناچار به پانسیون خانم واکر پناه بُرد. دوست صمیمی گوریو در پانسیون، جوانی به نام «اوژن راستینیاک» بود که برای تحصیل، خانواده و روستا را ترک کرده و به آنجا آمده بود. یکی دیگر از ساکنان پانسیون، مردی ریاکار، کلّاش و ظاهرفریب به نام «واترن» بود. او دوست نزدیک اوژن به شمار می‌رفت که با گذشت زمان، اوژن به شخصیت وی پی برد و از او کناره گرفت و... .