سبد سفارش شما خالی است!

این کتاب، گزیده‌ای از اشعار نصرت رحمانی (1379-1308) است. اشعار نخستین او بازتاب واقعیات خشن جامعه بود که با زبانی صریح و بی‌پیرایه بیان می‌شد. در آثار بعدی شاعر هم‌چون میعاد در لجن، زبان او در عین آشفتگی، منضبط‌تر شده بود و اتفاقات روز را با سمبولیزم شاعرانه‌ای به پیکره‌ی ادبیات نو پیوند می‌زد. کتاب حاضر گزیده‌ای از برجسته‌ترین آثار رحمانی است. معروف‌ترین آثار شاعرانه‌ی رحمانی عبارت‌اند از: کوچ، کویر، ترمه، میعاد، در لجن، حریق در باد، درو، شمشیر معشوقه‌ی قلم، پیاله دور دگر زد، آوازی در فرجام و بیوه‌ی سیاه. این اشعار در فاصله‌ی سال‌های 1381-1333 سروده شده‌اند.