سبد سفارش شما خالی است!

در ایران ضرورت اهتمام به آموزش‌های دیپلماتیک پس از تحولات دوران قاجار به‌ویژه از دوران فتحعلی‌شاه آشکار شد. دوره قاجاری از نظر ورود ایران به عرصه روابط دیپلماتیک نقطه عطف تاریخی به شمار می‌رود؛ زیرا در این دوران سیاست خارجی ایران شکل گرفت و نظام تصمیم‌گیری کشور در عرصه سیاست خارجی در صدد برآمد که به تمشیت روابط خارجی با ارزیابی واقع‌بینانه محیط منطقه‌ای و بین‌المللی بپردازد. در این کتاب، سعی بر آن است ضمن تبیین سیر تحول نهادهای آموزش دیپلماتیک در ایران، ملزومات ایجاد چنین نهادها و مراکز آموزشی و نیز نتایج و فواید کُنش مثبت و پویایی آن‌ها، مورد مداقه قرار گیرد. در این راستا ساختار و کارکرد هر یک به تفصیل بررسی می‌شود.