سبد سفارش شما خالی است!

اصل حریت از قواعد معروف فقهی و عبارت است از اینکه اصل در هر انسانی، آزادگی است. مراد از آزادگی، گاه مفهوم مقابل بردگی است که کاربرد واژۀ «حر» و «حریت» در فقه بیشتر در همین معناست و گاه مفهوم مقابل تحت سلطه و اراده دیگری بودن. اصل در هر انسانی، آزادگی به هردو معناست. بنابراین، هیچ‌کس برده دیگری نیست مگر خود به بردگی اقرار کند یا بر اثبات آن، بیّنه و مانند آن اقامه گردد. در این کتاب، سعی شده با روش «معناشناسی» جایگاه معنایی «حریت در نهج‌البلاغه» به شیوه «توصیفی» تبیین گردد.